کلینیکهای تخصصی قبل ازتولد، خطرات بارداری را برای زنان چاق کاهش میدهند
23 ژوئن 2017- محققان دریافتند که کلینیکهای تخصصی قبل ازتولد به مادرانی که به چاقی مفرط مبتلا هستند برای کاهش میزان عوارض حاملگی کمک میکنند. احتمال تولد نوزاد مرده برای زنانی که مراقبتهای ویژه را ازاین کلینیکها دریافت میکنند، هشت بار کمتر است. کارشناسان بهداشت میگویند در این درمانگاهها به این افراد کمک میشود که علائم بروز عوارض بارداری را زودتر شناسایی کرده و در نتیجه درمان مناسب را به موقع دریافت کنند.
در صورت نیاز به زایمان زودرس یا عمل سزارین به آنها کمک میشود تا از مشکلات در هنگام زایمان طبیعی جلوگیری گردد.
محققان بیش از 1000 زن باردار را که در دورهی حاملگی، به چاقی شدید مبتلا بودند و نمایهی تودهی بدنی آنها 40 یا بالاتر بود، تحت نظارت قرار دادند.
تقریباً نیمی از این زنان به کلینیک تخصصی چاقی مراجعه و نیمی دیگر تحت مراقبتهای استاندارد بارداری قرار گرفتند. زنانی که به کلینیک تخصصی چاقی مراجعه کردند، تحت نظارت تیمی متشکل از ماماها، متخصص زنان، متخصص تغذیه و سایر تخصصهای بالینی قرار گرفتند و به این افراد توصیههای تغذیهای و مدیریت وزن در طی بارداری داده شد. همچنین آنها آزمایشاتی برای سایر بیماریها نظیر دیابت بارداری انجام دادند و زنانی که با عارضهای مواجه بودند در همان جلسه توسط متخصصان مربوطه بررسی شدند و نیازی به مراجعه به یک درمانگاه تخصصی جداگانه در زمان دیگر نداشتند.
حدود یک نفر از 5 زن باردار در انگلیس چاق می باشد و حدود یک نفر از هر 50 نفر در رده ی افراد بسیار چاق یا چاق مفرط قرار میگیرد.
این مطالعه توسط محققان مرکز بهداشت مادر و جنین Tommy در دانشگاه ادینبورگ انجام شد و نتایج آن در مجلهی BMJ Open منتشر گردید.
دکتر فیونا دنیسون، مشاور افتخاری در سلامت مادر و جنین در شواری تحقیقات پزشکی مرکز بهداشت باروری دانشگاه ادینبورگ گفت: زنان چاق در معرض خطر بالایی برای نتایج نامطلوب حاملگی هستند، مطالعهی ما نشان داد که مراقبتهای چند رشتهای به بهبود حاملگی و نتایج مطلوب برای مادر و کودک کمک میکند.
ربکا رینولدز استاد پزشکی متابولیک در دانشگاه ادینبورگ که بخشی از این تیم چند رشتهای بود گفت: تشخیص زود هنگام و درمان مناسب دیابت در حین بارداری، یکی از راههایی است که می تواند نتایج بارداری را در زنانی که در معرض خطرات زیادی هستند، بهبود بخشد.
منبع و سایت خبر:
BMJ Open, 2017; 7 (5): e015218 DOI: 10.1136/bmjopen-2016-015218
www.sciencedaily.com/releases/2017/06/170622103925.htm